Hans Beuink
Op 29 januari 2024 hebben we afscheid moeten nemen van onze duikmaat/buddy Hans. Hij was sinds 1989 lid van de Twentse Duikvereniging.
We herinneren Hans als een enthousiaste duiker en instructeur, die vrijwel geen evenement of trainingsavond binnen onze club oversloeg.
Hans is opgegroeid op de boerderij van zijn vader maar werd rond zijn 20e steeds meer geïnteresseerd in het water. Hij ging zeilen in Friesland met zijn vrienden en leerde daar zeilen. Op zijn 22e ging hij voor het eerst duiken met een vriend in Bretagne en hij haalde daar het 1* CMAS brevet.
In 1989 wilde Hans graag bij een Nederlandse duikclub en omdat de NOB onder CMAS viel, moest het een NOB club worden. René Arends (jarenlang vriend van Hans) kende Huub Wispels die bij de Twentse Duikvereniging was en er werd een afspraak gemaakt om te komen kijken op de trainingsavond in Losser. Samen met Jaap en René – die het ook wel wat leek – kwamen ze naar een training die door Johan de Groot werd gegeven. Hans en René besloten toen bij de Twentse Duikvereniging te gaan.
Hans heeft achter elkaar zijn 1, 2 en 3* NOB brevetten gehaald, waar je in die tijd ook minstens 3 jaar over deed. Daarna heeft hij nog specialisaties gehaald als Nitrox-gevorderd, Decompressieduiken, Onderwaterfotografie, Wrakduiken en IJsduiken.
Na het behalen van het 2* brevet maakte hij z’n honderdste duik tijdens zijn eerst grote duikreis in 1992 naar Zuid-Frankrijk. Deze week was spectaculair en leuk. We doken daar naar grote diepe wrakken zoals Le Togo en Le Donator en 2 keer naar het Conger wrak op 48 meter waar tientallen Conger-alen tot wel 3 meter lang uit het wrak kwamen om het meegenomen voedsel op te eten. Mededuiker Joop kon na die duik hechtingen laten zetten in een vinger omdat hij zijn zakje voer achter zijn rug hield en zo’n grote aal dat ontdekt had.
Vanaf dat moment heeft Hans het duiken nooit meer losgelaten en werd de Twentse Duikvereniging zijn grote liefde. Hans ging hier best wel ver in; hij werd instructeur, wist alles van de techniek en verzamelde antiek duikmateriaal. Over techniek kon je Hans niets wijsmaken; auto’s, pompen, compressoren, duikautomaten, you name it. Hij wist er gewoon alles van alsof hij de boeken erover zelf geschreven had.
In de papieren versie van ons clubblad “de Buddy” heeft Hans in 2014 en 2015 een hele serie geschreven over de geschiedenis van duikautomaten met foto’s en beschrijvingen van alle typen automaten waar hij er zelf ook veel van had in zijn verzameling.
Als instructeur heeft Hans jarenlang heel veel nieuwe duikers opgeleid, maar ook duikers opgeleid voor hun vervolgbrevetten. Hij is betrokken geweest bij de opleiding van tientallen clubleden.
Theorielessen vond hij leuk om te geven. In de eerste jaren nog met een overheadprojector of dia’s. De lessen gingen diep in de materie en dat vond hij mooi. De modernere lesmethodes hadden voor hem te weinig inhoud en gingen, volgens Hans, de kant op van commerciële duikorganisaties. Daar kon je heerlijk met hem over discussiëren.
Ook onderwater was hij de steun en toeverlaat voor duikers die nieuwe oefeningen moesten leren. Alles met rust en geduld en veel aandacht voor veiligheid. Zo heeft hij bij veel clubleden de basis gelegd voor hun verdere duikcarrière.
Voor zover we weten heeft Hans in 35 jaar alle voorjaars- en herfstkampen meegemaakt, tenzij hij echt niet kon. Hij was ook elke donderdag of in het zwembad van de club of op het Grasbroek te vinden.
In de afgelopen 35 jaar heeft hij ook bij de duikclub veel vrienden gemaakt. In wisselende samenstelling ging hij elk jaar wel 1 of 2 keer mee met mooie duiktrips zoals naar Egypte, Bonaire, Filipijnen, Engeland, Noorwegen en nog veel meer.
Hans, buddy, we gaan je missen!
Namens je duikfamilie van de Twentse Duikvereniging
René Arends
